Incompatibiliteit van toetsing in het hoger onderwijs  

Han Starren  

Toetsen dienen te stimuleren tot maximale kwaliteit. En kwaliteit betekent in dit verband dat zoveel mogelijk studenten zoveel mogelijk leren dat (later) van belang is. De technische term voor die eis is compatibiliteit. In de universitaire praktijk wemelt het van de aanwijzingen voor incompatibliteit: het lukt zelden om toetsen zo te maken en te gebruiken dat ze studenten uitnodigen om het onderste uit de kan te halen. Waarom dat zo is illustreer ik met recent onderzoek naar de wijze waarop propedeuse-studenten Psychologie RuG zich op tentamens plegen voor te bereiden. Daaruit blijkt dat een fors aantal studenten dat voor tentamens slaagt zich volstrekt onvoldoende inspant. Dit kwaliteitsprobleem dient opleidingen een zorg te zijn. Er is alle reden voor Examencommissies om van meer absolute methoden van cesuurbepaling gebruik te gaan maken en om de kenniseisen om te kunnen slagen voor tentamens fors aan te scherpen.   ICT-gebruik in het hoger onderwijs: verschillen per sector  Jan van Tartwijk Albert Pilot Wim Veen Michiel van Geloven Ineke Lam  Tijdschrift voor Hoger Onderwijs 2001 (19), 2, 130-144  In 1999 is een grootschalige inventarisatie van het gebruik van ICT in het Nederlandse hoger onderwijs uitgevoerd. Behalve het gebruik van ICT is ook geïnformeerd naar motieven voor, en knelpunten bij de invoering van ICT in het onderwijs. In dit artikel wordt gerapporteerd over een analyse op deze gegevens met behulp waarvan voor de sectoren van het hoger onderwijs profielen zijn opgesteld. De verschillende sectoren blijken wel degelijk een tot op zekere hoogte uniek profiel te hebben. Beleid gericht op het stimuleren van ICT zal effectiever zijn indien rekening wordt gehouden met de specifieke wijze waarop ICT wordt ingezet in verschillende sectoren.